Οδοιπορικό στο Παγγαίο
Οδοιπορικό στο Παγγαίο που βλέπουμε την μαγεία της φύσης
Το Παγγαίο όρος αποτελεί ένα μεγάλο ορεινό όγκο που εκτείνεται στους νομούς Σερρών και Καβάλας. Η υψηλότερη κορυφή του είναι το “Μάτι” με υψόμετρο 1.956 μέτρα.
Η συμβολή του είναι καθοριστική στη διατήρηση της ευφορίας της περιοχής, καθώς από το βουνό αυτό ξεκινούν πολλά ρέματα, σε συνδυασμό και με τις πολλές πηγές που αναβλύζουν. Το όρος Παγγαίο, μαζί με τις φυσικές του ομορφιές, τις μεγάλες ορθοπλαγιές, τις κατάφυτες απότομες βουνοπλαγιές και τους χείμαρρους που ξεκινούν από αυτές και στο σύνολο του, την ομοίωση του με ένα αλπικό τοπίο, ήταν γνωστό και για την οργιώδη ποικιλία της χλωρίδας και την πλούσια πανίδα που διέθετε και δεν είναι τυχαίο, ότι στην περιοχή αυτή ανάμεσα στις οξιές, τις δρύες και τα πλατάνια, δημιουργήθηκαν θίασοι που υμνούσαν τον θεό Διόνυσο. Αυτοί με τα πλούσια ηχοχρώματα της μουσικής, συνέθεταν μαζί με τους Σάτυρους, ένα εκστατικό χορευτικό τοπίο που συνταίριαζε απόλυτα με τα ζωώδη ανθρώπινα ένστικτα και πράξεις. Σήμερα μέσα από πιο γαλήνια φυσικά στοιχεία, απαλλαγμένα από τις διονυσιακές καταβολές του όρους, συνθέτει ένα μοναδικό και αξιόλογο οικοσύστημα.
Από αρχαιοτάτων χρόνων, η εν λόγω περιοχή ήταν ξακουστή, λόγω της ύπαρξης των μεταλλείων χρυσού σε αυτήν και τα οποία αποτελούσαν το μήλο της Έριδος για διάφορες πόλεις της αρχαιότητας, ενώ φαίνεται ότι αποτελούσαν και την κύρια πηγή χρηματοδότησης της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου εναντίον των Περσών. Στη σύνδεση με το σήμερα, ο τομέας της εξόρυξης των πετρωμάτων, είναι αρκετά διαδεδομένος στην περιοχή και αφορά σε μεγάλο κομμάτι εξαγωγικής δραστηριότητας. Κατά γενική ομολογία το Παγγαίο αποτελεί, μετά τον Όλυμπο, το πιο ιστορικό βουνό της Ελλάδος, ένα βουνό γεμάτο χρυσάφι όπως μαρτυρούν και τα ιστορικά κείμενα.
Όσον αφορά στη φυσική ομορφιά του Παγγαίου συνδυαστικά με τα υπέροχα χρώματα, που αντανακλούν οι κορυφές του στις γειτονικές σε αυτό παραθαλάσσιες εκτάσεις της επαρχίας, μπορούμε να πούμε, ότι συνθέτουν ένα ιδιαίτερα μυστηριακό περιβάλλον, το οποίο έχει επίδραση από τον αμιγώς βουνίσιο χαρακτήρα που διαθέτει και προκαλεί ιδιαίτερη πηγή έμπνευσης για εξερεύνηση, στο επισκέπτη του χρυσοφόρου αυτού όρους, μέσα από περιπατητικά μονοπάτια, σπήλαια με βραχογραφίες και καθαρά στοιχεία εναλλακτικού τουρισμού.
Όσον αφορά στο κομμάτι του θρησκευτικού τουρισμού της περιοχής του Παγγαίου, στην βόρεια όψη του όρους και σε υψόμετρο περίπου 600 μέτρων, βρίσκεται η Ιερά Μονή Παναγίας Εικοσιφοίνισσας, όπου είναι κτισμένη στην πλαγιά ενός υψώματος, στην κορυφή του οποίου προϋπήρξε αρχαιοελληνικός Ναός. Η Μονή είναι προσβάσιμη από τα δυτικά μέσω του επαρχιακού οδικού δικτύου του Νομού Σερρών.
«Αρκετές φορές βλέποντας πάνω από το Στρυμονικό Κόλπο να διαγράφεται στα δύο άκρα του ορίζοντα από τη μια η κωνική σιλουέτα του Άθωνα και από την άλλη η κορυφή του Παγγαίου, αναρωτήθηκα ποιο από τα δύο βουνά δικαιούται να πάρει στην παγκόσμια ιστορία το όνομα “Άγιο Όρος”. Διότι, αν η Πολιτεία των Αγιορειτών μοναχών είναι ένα μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο πνευματικού εξαγνισμού, το Παγγαίο περιλαμβάνεται ανάμεσα σε εκείνες τις ιερές κορυφές από τις οποίες ξεχύθηκαν προς τον αρχαίο κόσμο μυστικιστικές λατρείες και θρησκευτικές ζύμες, που την επίδρασή τους, όσο και αν αυτή δεν μπορεί εύκολα να μετρηθεί, δεν θα την αρνηθεί ποτέ κανείς»
(Έτσι προλόγισε το βιβλίο του “Λατρείες και Μύθοι του Παγγαίου” στις αρχές του 20ου αιώνα ο αρχαιολόγος και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Νανσί, Πωλ Περντριζέ.)
Μυθολογία
Το όρος στις απαρχές ονομαζόταν Καρμάνιον. Την σημερινή του ονομασία την έδωσε ο γιος του θεού του πολέμου Άρη και της Κριτοβούλης, ο Παγγαίος ο οποίος με το τραγικό γεγονός της αυτοκτονίας του στις κορυφές του μη μπορώντας να αντέξει τις τύψεις για την αιμομιξία που είχε άθελα του προκαλέσει με την θυγατέρα του, δέθηκε παντοτινά με τον τόπο. Η μεγαλύτερη μορφή όμως που ταυτίστηκε με το όρος είναι ο θεός Διόνυσος μετά την εκδίωξη του στον τόπο αυτό από τον βασιλιά της Θράκης Λυκούργο. Η εκδίκηση του θεού ήταν άμεση προς το βασιλιά που, αφού του επέβαλε μέθη, τον έκανε να σκοτώσει τον ίδιο του τον γιο, νομίζοντας ότι ήταν αμπέλι την ώρα του κλαδέματος και σαν να μην έφτανε αυτή του η τιμωρία, καταράστηκε τη γη σε ακαρπία μέχρις ότου να θανατωθεί ο ίδιος ο βασιλιάς. Η θανάτωσή του, σύμφωνα με την επικρατέστερη μυθολογία, έγινε στο Παγγαίο, με τον βασιλιά να είναι δεμένος και να τον κλωτσάνε άγρια άλογα. Μέσα από τους Βάκχες και ιερείς του θεού στην περιοχή αυτή αναφέρεται ότι και ο Ορφέας με τη λύρα του που λάτρευε τον ήλιο ανέβαινε κάθε αυγή στις κορυφές και τον εξυμνούσε σαν ο πρώτος των ανθρώπων που τον καλωσόριζε.
Αναρρίχηση
Στην βόρεια πλευρά του βουνού πάνω από το γραφικό χωριό της Νικήσιανης δεσπόζει μία από τις πιο ψηλές κορυφές, το ονομαζόμενο Τρίκορφο. Αποτελείται από κάθετους βράχους και πύργους που έχουν 150-250 υψομετρικές διαφορές και χαρακτηρίζονται από τους γνώστες σαν ένα υψηλού επιπέδου αναρριχητικό πεδίο. Για πιο πολλές πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ε.Ο.Σ Καβάλας στην διεύθυνση www.eoskavalas.gr
Φωτογραφίες: Ηλίας Κοτσιρέας
