Αιθιοπία: Ένα ταξίδι ζωής στις φυλές της αχανούς χώρας
Αιθιοπία: Ένα ταξίδι ζωής στις φυλές της αχανούς χώρας
Η Αιθιοπία είναι από τις πιο γνωστές χώρες της αφρικανικής ηπείρου, χαρακτηριστικό της είναι πως ποτέ δεν αποτέλεσε αποικία οποιουδήποτε κράτους ενώ η ιστορία της χάνεται στο πέρασμα του χρόνου. Στο παρελθόν ονομαζόταν Αβησσυνία, ενώ η τωρινή ονομασία της προέρχεται από τους αρχαίους Έλληνες που την ονόμασαν έτσι, με ρίζες (αιθ-) και (ὄψ) («καμένη όψη»)!
Είναι από τα μεγαλύτερα περίκλειστα κράτη (δεν βρέχεται από την θάλασσα), τα βουνά της φτάνουν σε ύψος τα 4500 μέτρα και έχει μεγάλη ποικιλομορφία στο κλίμα της. Σε αυτή την χώρα θα συναντήσεις έρημο, ορεινά υψίπεδα και τροπική ζούγκλα. Από πολλούς θεωρείται η κοιτίδα ανάπτυξης του σύγχρονου ανθρώπου… Σε αυτή την μοναδική χώρα που δεν επισκέπτονται πολλοί βρέθηκε η φίλη φωτογράφος Όλγα Κωνσταντινίδου. Αυτή η επίσκεψή της ήταν και η αφορμή για να μοιραστούμε μαζί της και μαζί με όλους εσάς τις εντυπώσεις της από αυτό το μοναδικό ταξίδι.
Ταξιδεύοντας και φωτογραφίζοντας τον κόσμο και φτάνοντας σχεδόν τις 50 πλέον χώρες, ένα ταξίδι που ξεχωρίζω είναι αυτό της Αιθιοπίας! Λάτρης της φωτογραφίας δρόμου αλλά και των πορτρέτων ένα ταξίδι σαν και αυτό είναι έξω από το comfort zone κάθε ταξιδιώτη αλλά και κάθε φωτογράφου.
Μια χώρα που ως σήμερα το θρησκευτικό συναίσθημα είναι συγκινητικά έντονο, με το άρωμα του καφέ να συνοδεύει κάθε σου βήμα, αφού εκεί πρωτοχρησιμοποιήθηκαν οι καρποί του καφεόδεντρου για την παραγωγή του πιο δημοφιλούς, ίσως, ροφήματος στον κόσμο, με μεγάλο γεωλογικό ενδιαφέρον, αφού φιλοξενεί μέρος του μεγάλου ρήγματος, που κάποια μέρα θα χωρίσει την Αφρική στα δύο, μια χώρα που καταφέρνει να σε κάνει να τη θαυμάσεις και να δακρύσεις από ομορφιά ή πόνο ψυχής.
Το ταξίδι πριν ακόμα φτάσουμε ήταν δύσκολο, έπρεπε να κάνουμε εμβόλια, υπήρχαν σκέψεις στο τι θα φάμε, τι θα ακουμπήσουμε, μη μας τσιμπήσει κάτι… έβγαιναν από μέσα μου όλες αυτές οι ανασφάλειες που υπάρχουν όταν επισκέπτεται κάποιος μία τέτοιου τύπου χώρα.
Φτάνοντας στην πρωτεύουσα, στην Addis adeba, αν και άχρωμη με κατακλύζουν εικόνες. Άνθρωποι απλοί, φιλόξενοι, ευγενικοί. Ένας λαός που έχει περάσει πολλά, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Το ταξίδι όμως θα γίνει συναρπαστικό τις επόμενες μέρες όπου στην ουσία μέσα σε ένα βαν διασχίζουμε την κοιλάδα Όμο και συναντάμε αυτόχθονες φυλές σε χωριά που είναι μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO!
Όπου και να κοιτάξω είναι ένα κλικ! Πορτρέτα ανθρώπων που η καθεμία λένε ιστορίες… άκοσμα αλλά δυναμικά φωτογραφικά!
Κάποιες στιγμές δεν ήξερα αν όλα αυτά πρέπει να τα απαθανατίσω ή να μείνουν απλά στο μυαλό μου. Τελικά επέλεξα και τους δύο δρόμους, άλλες τις απαθανάτησα και τις μοιράζομαι με όλους εσάς και άλλες αποφάσισα να τις κρατήσω για μένα…
Φυλή Mursi
Για να φτάσουμε σε αυτή την φυλή έπρεπε να έχουμε μαζί μας έναν οπλισμένο στρατιώτη για την προστασία μας! Λένε ότι είναι η πιο επικίνδυνη αφρικανική φυλή που ζει σύμφωνα με τις αρχικές παραδόσεις!
Όταν οι γυναίκες αγγίζουν την ηλικία γάμου, περίπου στα 14, τους αφαιρούν τα δόντια της κάτω γνάθου με μία πέτρα. Στην συνέχεια κόβουν το κάτω χείλος με ένα ξυράφι και το τεντώνουν με ένα κομμάτι ξύλο, στη συνέχεια με μεγαλύτερο, και μετά με ακόμα μεγαλύτερο. Κάποια στιγμή μεγαλώνει τόσο ώστε να τοποθετήσουν ένα πήλινο δίσκο, σαν πιάτο, εκεί. Πρόκειται για είδος καλλωπισμού και αποτελεί σύμβολο στάτους για τις γυναίκες αυτές, όσο μεγαλύτερο το πιάτο, τόσο υψηλότερη η προίκα.
Η παραμόρφωση είναι στην ουσία δείγμα υπέρτατης ομορφιάς και γενναιότητας.
Φυλή Nyangatom
Οι γυναίκες της φυλής φορούν πολλές διαφορετικές χάντρες στο λαιμό τους τις οποίες δεν βγάζουν ποτέ! Η πρώτη σειρά από χάντρες είναι δώρο από τον πατέρα τους και για όλα τα χρόνια της ζωής προσθέτουν σειρές!
Φυλή Hamar
Μεγάλα κόκκινα και μαύρα σημάδια καλύπτουν τις πλάτες των γυναικών που ανήκουν στη φυλή. Οι γυναίκες στη Hamar μαστιγώνονται σε μία ειδική τελετή που διοργανώνεται κατά την ενηλικίωσή τους για να αποδείξουν την αγάπη τους προς τους συγγενείς τους.
Είχαμε την τύχη να μας κάνουν το δείπνο! Ψήσανε κατσίκι για εμάς, που όμως λίγοι το δοκίμασαν! Τα παιδιά ήταν τόσο χαρούμενα όταν μας βλέπανε που ήθελαν να μας αγγίζουν, ζητούσαν χρήματα αλλά και αυτά που φοράμε για να τους τα δώσουμε!
Οι απομονωμένες φυλές της περιοχής διαβιώνουν σε κυριολεκτικά πρωτόγονες συνθήκες και παραμένουν ανέγγιχτες από τις εξελίξεις του σύγχρονου πολιτισμού αλλά η Αιθιοπία δεν είναι μόνο αυτό, έχει λίμνες, βουνά, χριστιανικές εκκλησίες και χωρίς ξεναγό δεν μπορείς να πας γιατί είναι μία χώρα με ελάχιστη τουριστική υποδομή και αρκετά επικίνδυνη πόσο άλλωστε για έναν λευκό και δη φωτογράφο!
Τελικά μετά από όλη αυτή την εμπειρία η Αιθιοπία για μένα, είναι ένα χαμόγελο, αλλά και ένα μάθημα ζωής, να εκτιμήσω όλα αυτά τα αγαθά που έχω στην καθημερινότητά μου και να σκέφτομαι ακόμα και τώρα την φράση «τα παιδάκια στην Αιθιοπία, πεινάνε».
THIS IS AFRICA
Κείμενο / Φωτογραφίες: Όλγα Κωνσταντινίδου
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Fresh Winter Stories 2024
